قراردادهای هزینه ای و قراردادهای درآمدی چیست؟

قبل از آنکه قراردادهای هزینه ای و قراردادهای درآمدی را برای شما تعریف کنیم، ابتدا تعریف کوتاهی از قرارداد بدهیم. شاید برای شما پیش آمده باشد که توافقی را بدون کتبی کردن و به صورت شفاهی با فردی انجام داده اید ولی پس از مدتی آن فرد از وظایفی که در توافق با یکدیگر داشتید، سرباز زده است و شما برای جبران خسارت بدون داشتن قراردادی کتبی، از نظر حقوقی کاری از پیش نبردید.

قرارداد یک موافقت نامه الزام آور میان دو شخص یا چندین شخص است که برای آنها حقوق و وظایفی را معین می کند. به قرارداد عقد، پیمان، کنترات نیز می گویند. ماده ۱۸۳ قانون مدنی می گوید: قرارداد به معنای آن است که ” یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر به امری تعهد نمایند و مورد قبول آنها قرار گیرد”
کتبی کردن موافقت نامه های شفاهی و رعایت اصول نگارش در آنها باعث می شود که قراردادها از طریق حقوقی قابل پیگیری باشند.

قراردادهای هزینه ای و قراردادهای درآمدی چیست؟

قراردادهایی که با عقد آن، مبلغی به عنوان سود یا همان درآمد برای سازمان شما به دست می آید، قرارداد درآمدی می گویند. قرارداد هزینه ای، قراردادی است که در آن سازمان شما در ازای پرداخت هزینه، خدمت یا کالایی را دریافت می کند. بعبارت دیگر قراردادهای هزینه ای، برای سازمان شما صرف هزینه درپی دارد، در حالیکه قراردادهای درآمدی برای سازمان شما درآمدزایی می کند.

به عنوان مثال اگر سازمان شما برای سرویس های حمل و نقل کارکنان مناقصه برگزار کند و پس از انتخاب برنده، به پیمانکار هزینه پرداخت کند تا خدمت مورد نظر را ارائه دهد، به این نوع قرارداد و قراردادهای اینچنینی قرارداد هزینه ای می گویند. در حالیکه سازمان شما اگر برای فروش محصولات و خدمات خود با سازمان و شرکت دیگری قرارداد ببندد و ازاجرای قرارداد درآمد کسب کند، این نوعی قرارداد درآمدی است. مثال های قراردادهای هزینه ای و درآمدی بسیارند و اصولا در اغلب مواقع تشخیص هزینه ای یا درآمدی بودن قرارداد آسان است.

در نرم افزار مدیریت قرارداد اندیشه پرداز، امکان تعیین نوع قرارداد و هزینه ای و درآمدی بودن آن ممکن است. با اینکار یک دسته بندی جداگانه اصلی در قسمت مدیریت قرارداد خواهید داشت، که از طریق آن می توانید مشخص کنید که سازمان شما در سال چقدر هزینه صرف قراردادها کرده است و چقدر از قراردادهای خود درآمد کسب کرده است.